Στην Ελλάδα υπάρχει ένα σταθερό μοτίβο: κάθε φορά που κάτι πάει να λειτουργήσει σωστά, να δημιουργήσει προοπτική, να εμπνεύσει αισιοδοξία — το κράτος παρεμβαίνει για να το διαλύσει. Από την οικονομία μέχρι τον αθλητισμό, η ίδια νοοτροπία επαναλαμβάνεται: “αν δεν το ελέγχω, θα το σταματήσω.”

Το παράδειγμα του Airbnb

Το Airbnb δεν ήταν απλώς μια εφαρμογή. Ήταν μια διέξοδος για χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες και μια νέα μορφή τουριστικής ανάπτυξης. Αντί το κράτος να το αξιοποιήσει, το φορολόγησε, το περιόρισε και το παρουσίασε σαν απειλή για τη «λαϊκή κατοικία». Έτσι, μια ευκαιρία μετατράπηκε σε πρόβλημα — γιατί τόλμησε να πετύχει χωρίς κρατική άδεια.

Και τώρα: το μπάσκετ

Όταν το ελληνικό μπάσκετ δείχνει σημάδια αναγέννησης, με γεμάτα γήπεδα, διεθνείς παίκτες και χορηγούς που επιστρέφουν, το κράτος ξαναχτυπά. Η περίφημη “κάρτα προπονητή” της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού απειλεί να τινάξει στον αέρα ολόκληρο το πρωτάθλημα.

Προπονητές παγκόσμιας κλάσης – όπως ο Εργκίν Αταμάν, ο Ντράγκαν Σάκοτα, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου, ο Γιούρι Ζντοβτς – κινδυνεύουν να μην μπορούν να καθίσουν στον πάγκο, επειδή δεν διαθέτουν ένα χαρτί που η ίδια η ΓΓΑ εφηύρε εκ των υστέρων. Παρότι όλοι έχουν νόμιμες άδειες, πτυχία και διεθνή πιστοποίηση, η γραφειοκρατία απαιτεί… “κάρτα”.

Η ΕΟΚ χαρακτήρισε το μέτρο «αναχρονιστικό» και «επικίνδυνο». Και έχει δίκιο. Όταν το κράτος νομοθετεί χωρίς να υπολογίζει την πραγματικότητα του αθλήματος, δεν προστατεύει – καταστρέφει.

Το κράτος-εμπόδιο

Η “κάρτα προπονητή” είναι απλώς το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ της κρατικής παράνοιας. Ένα κράτος που δεν εμπιστεύεται κανέναν, που θεωρεί ύποπτο κάθε επιτυχημένο, που μεθοδικά μετατρέπει κάθε πρόοδο σε κρίση.

Δεν είναι ζήτημα ανικανότητας – είναι επιλογή. Ένα κράτος που τρέφεται από εξαρτήσεις και φόβο δεν αντέχει τον ελεύθερο, δημιουργικό πολίτη.

Η Ελλάδα θα πάει μπροστά μόνο όταν η επιτυχία πάψει να θεωρείται ύποπτη. Όταν το κράτος σταματήσει να φέρεται σαν ο δάσκαλος που μαλώνει τον καλό μαθητή επειδή διάβασε χωρίς άδεια.

Μέχρι τότε, θα βλέπουμε το ίδιο έργο:
Ό,τι πάει να πετύχει, το κράτος θα φροντίσει να το καταστρέψει.