Τις τελευταίες ημέρες έχει προκληθεί τεράστιος σάλος με την πρόσληψη του γιου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ως ασκούμενος στη θέση του διαπιστευμένου κοινοβουλευτικού βοηθού από τον Ισπανό ευρωβουλευτή και αντιπρόεδρο του ΕΛΚ, Εστέμπαν Γκονθάλεθ Πονς.

Eρωτήματα του τύπου,

Πόσο πιθανό είναι να προσληφθεί σε τέτοια θέση ένας νέος, ο οποίος μπορεί να έχει αντίστοιχα, ίσως και περισσότερα προσόντα από τον γιο του πρωθυπουργού;

Πώς θα καταφέρει να μπει στο Ευρωκοινοβούλιο ένας νέος που μόχθησε σκληρά να σπουδάσει, απέκτησε εφόδια αλλά δεν έχει κύκλο και γνωστούς στην ελίτ;

μάλλον είναι ρητορικά, καθώς όλοι γνωρίζουμε πόσο εύκολα βρίσκουν στρωμένους του δρόμους τα παιδιά των πολιτικών.

Το συμπέρασμα όμως είναι ένα. Κάνει ότι μπορεί ο κάθε πολιτικός, προκειμένου να βολέψει γιούς και θυγατέρες.

Μπορεί παραδείγματος χάριν, ένας Πρωθυπουργός να διορίζει το γιό του στο Ευρωκοινοβούλιο στις Βρυξέλες, την ώρα που χιλιάδες νέοι με τα ίδια ή και με περισσότερα προσόντα μένουν άνεργοι και αναγκάζονται να ξενιτευτούν ή να ζήσουν με 600 ευρώ το μήνα.

Μπορεί ακόμα π.χ. ένας δήμαρχος, αμέσως μόλις εκλέγεται, να τοποθετεί το γιό του με "ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΝΑΘΕΣΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ" σε κάποιο ΝΠΙΔ ώστε να αμείβεται με "χαρτζιλίκι" 10 ή ακόμα και 20 χιλιάδων ευρώ ετησίως, την ώρα που νέοι με τα ίδια ή ακόμα και περισσότερα προσόντα του χτυπούν καθημερινά την πόρτα εκλιπαρώντας για ένα μεροκάματο.

Όλα θεμιτά είναι γι' αυτούς, αφού εμείς οι ίδιοι με την ψήφο μας, τους δίνουμε το δικαίωμα να θεωρούν τους εαυτούς τους Λουδοβίκους...