Η είδηση της σύλληψης του ηγουμένου του Μεγάλου Σπηλαίου έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η απόπειρα πώλησης ιερών κειμηλίων δεν είναι απλώς μια ποινική υπόθεση· είναι ένα ηθικό ράπισμα σε έναν τόπο που έχει ταυτιστεί με την πίστη, την ιστορία και την ελευθερία.

Πέρα από τα πρόσωπα και την ανθρώπινη φύση με τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα, τα προτερήματα και τα ελαττώματα, τα πάθη και τις αρετές μας, το Μέγα Σπήλαιο δεν είναι μια οποιαδήποτε μονή. 

Είναι το πνευματικό σύμβολο των Καλαβρύτων και σημείο αναφοράς για την Ορθοδοξία. Εκεί γράφτηκαν σελίδες αντίστασης, εκεί φυλάχθηκαν παραδόσεις, εκεί αναπαύεται η συλλογική μνήμη της περιοχής. Ό,τι συμβαίνει σε αυτόν τον χώρο αντανακλάται άμεσα στο κύρος ολόκληρης της καλαβρυτινής κοινωνίας.

Η υπόθεση, ωστόσο, δεν πρέπει να οδηγήσει σε συλλήβδην απαξίωση. Η ευθύνη τώρα πέφτει στην τοπική κοινωνία. Να σταθεί ψύχραιμα, να απαιτήσει διαφάνεια και δικαιοσύνη, αλλά κυρίως να διαφυλάξει τον σεβασμό που οφείλεται σε έναν ιερό χώρο αιώνων.

Η Εκκλησία οφείλει να ενεργήσει άμεσα, με ξεκάθαρες κινήσεις και αυστηρή αυτοκάθαρση. Η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να συνδράμει στη διατήρηση της ιστορικής αξίας και της πνευματικής ακτινοβολίας του μοναστηριού. Και οι ίδιοι οι πολίτες, με τη στάση τους, πρέπει να δείξουν ότι το Μέγα Σπήλαιο παραμένει φάρος της ταυτότητάς τους.

Η κρίση αυτή μπορεί να αποβεί καταστροφική, αλλά μπορεί και να γίνει αφορμή αναγέννησης. Να υπενθυμίσει σε όλους πως το κύρος δεν το εγγυώνται τα πρόσωπα, αλλά η ιστορία και η συλλογική ευθύνη.

Η καλαβρυτινή κοινωνία, όλοι εμείς, δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήσουμε το Μέγα Σπήλαιο να σπιλωθεί. Έχουμε καθήκον και υποχρέωση να το υπερασπιστούμε. Γιατί αν χαθεί το κύρος του, χάνεται μαζί και ένα κομμάτι της ψυχής του τόπου μας...