Ο Δήμος Καλαβρύτων βρίσκεται σήμερα σε μια παράδοξη κατάσταση: από τη μια πλευρά, μια πανίσχυρη δημοτική αρχή υπό τον Θανάση Παπαδόπουλο, με ευρεία εκλογική νομιμοποίηση. Από την άλλη, μια αντιπολίτευση υπό τον Θανάση Κανελλόπουλο που φαίνεται περισσότερο θεατής παρά ουσιαστικός αντίπαλος. Και κάπου στη μέση, οι δημότες, απογοητευμένοι από την έλλειψη ορατής προόδου, διεκδικούν τα αυτονόητα.

Η δημοτική αρχή: Τοπική εξουσία με «μεγάλο στόμα» και μικρό βηματισμό

Ο Θανάσης Παπαδόπουλος εξελέγη με θριαμβευτικό ποσοστό. Το εκλογικό αποτέλεσμα του έδωσε ένα σπάνιο προνόμιο: την ευκαιρία να κυβερνήσει χωρίς σοβαρές εσωτερικές αντιστάσεις. Τι έκανε με αυτή την ευκαιρία; Όχι πολλά.

Τα έργα που προβάλλει –όπως το Χιονοδρομικό Κέντρο και το Φεστιβάλ Βουνού– παρουσιάζονται ως «κορυφαία επιτεύγματα». Η αλήθεια είναι πιο πεζή: έργα που ξεκίνησαν εδώ και χρόνια, με χρηματοδότηση από προγράμματα ΕΣΠΑ ή από άλλους φορείς, παρουσιάζονται ως προσωπικά κατορθώματα της νυν διοίκησης.

Ο Δήμος έχει μείνει πίσω σε βασικά:

• Η ύδρευση σε πολλές κοινότητες είναι προβληματική.

• Οι αγροτικοί δρόμοι είναι σε τραγική κατάσταση.

• Οι υπηρεσίες καθαριότητας υποστελεχωμένες και αναποτελεσματικές.

• Οι πολίτες δεν νιώθουν ότι η φωνή τους φτάνει στο Δημαρχείο, εκτός κι αν είναι «κομματικά ευνοημένοι».

Η περίφημη «λογοδοσία» που επικαλείται η δημοτική αρχή είναι τυπική – ένα θέατρο αυτοπροβολής χωρίς αντίλογο. Καμία ουσιαστική κοινωνική διαβούλευση, καμία λογοδοσία για καθυστερήσεις ή για έργα που έμειναν στις εξαγγελίες.

Και το σημαντικότερο: Ο Δήμος Καλαβρύτων δείχνει να μην έχει κανέναν μακροπρόθεσμο αναπτυξιακό σχεδιασμό. Όλα γίνονται αποσπασματικά, χωρίς όραμα. Εξαγγελίες επί εξαγγελιών, φεστιβάλ και πανηγύρια, αλλά η καθημερινότητα του δημότη μένει πίσω.

Η αντιπολίτευση: Σιωπή, απουσία και χαμηλές προσδοκίες

Κι όμως, αυτό που προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία δεν είναι η αναποτελεσματικότητα της διοίκησης. Είναι η παντελής απουσία ουσιαστικής αντιπολίτευσης.

Ο Θανάσης Κανελλόπουλος εμφανίστηκε ως «εναλλακτική φωνή», (γι αυτό άλλωστε κι εγώ προσωπικά τον στήριξα στις τελευταίες δημοτικές εκλογές, θέτοντας υποψηφιότητα με την παράταξή του), αλλά τελικά μοιάζει περισσότερο με διακοσμητικό θεσμό παρά με δύναμη ελέγχου. Οι παρεμβάσεις του είναι σποραδικές, χωρίς δυναμισμό, χωρίς βάθος, χωρίς προτάσεις.

Με αίσθημα σεβασμού αλλά και ευθύνης απέναντι στους συμπατριώτες που με τίμησαν με την ψήφο τους, θα ήθελα δημόσια (όπως άλλωστε συνηθίζω να το κάνω πάντα), να εκφράσω τις ενστάσεις μου για τον τρόπο με τον οποίο ασκείται από πλευράς Κανελλόπουλου η αντιπολίτευση.

• Πού είναι ο πολιτικός έλεγχος για τα καθυστερημένα έργα; 

• Πού είναι η διεκδίκηση λύσεων για τη χάραξη του οδικού δικτύου Πούντας-Καλαβρύτων και Πάτρας–Καλαβρύτων μέσω Χαλανδρίτσας;

• Πού είναι ο έλεγχος για το υπόλοιπο οδικό δίκτυο με τις λακούβες και τις κατολισθήσεις;

• Που είναι η απαίτηση να δοθεί άμεσα λύση στο πρόβλημα με τις συνεχείς ακυρώσεις δρομολογίων του οδοντωτού; 

•  Πού είναι η στήριξη στο δίκαιο, κατά τη γνώμη μου, αίτημα του Δημοτικού Συμβούλου Αριστείδη Γκολφινόπουλου, για μόνιμη ιατρική κάλυψη και παρουσία ασθενοφόρου στην Ψωφίδα;

• Που είναι η κριτική, για την επίμονη άρνηση του Δημάρχου να απαντήσει, όπως έχει υποχρέωση, στις ερωτήσεις τις αντιπολίτευσης για τις ζώνες πυροπροστασίας και δρόμων διαφυγής των χωριών μας;

• Που είναι η δημόσια έκφραση της άποψης της αντιπολίτευσης στην επιστολή του προέδρου του Καλλιφωνίου Μιχάλη Μπαρού προς κάθε αρμόδιο φορέα για την λήψη μέτρων πυροπροστασίας;

• Πού είναι η πίεση για χρηματοδότηση σε υποδομές, για απορρόφηση προγραμμάτων, για αναβάθμιση των σχολείων;

Η σιωπή της αντιπολίτευσης είναι συνενοχή. Και ίσως αυτό να είναι το πιο ανησυχητικό: ένας πολιτικός ανταγωνισμός που έχει μετατραπεί σε μια βολική συνύπαρξη – διοίκηση και αντιπολίτευση που λειτουργούν σαν συγκάτοικοι και όχι σαν αντίπαλοι με διαφορές πολιτικής.

Το διακύβευμα: Θα ξυπνήσει κανείς;

Η δημοτική αρχή έχει κάθε ευκαιρία να διορθώσει την πορεία της – αλλά πρέπει πρώτα να παραδεχτεί ότι έχει χαθεί χρόνος, πόροι και αξιοπιστία. Δεν αρκεί να στήνονται βήματα με ομιλίες και φωτογραφίες. Οι δημότες δεν τρέφονται με φανφάρες και ευχολόγια.

Η αντιπολίτευση, αν θέλει να θεωρείται σοβαρή, πρέπει να βγει από το καβούκι της. Να βάλει στο τραπέζι συγκεκριμένες προτάσεις. Να οργανώσει διαβούλευση με φορείς, να ενεργοποιήσει τις κοινότητες. Να ασκήσει πίεση.

Ο Δήμος Καλαβρύτων δεν έχει ανάγκη από δημοτικούς άρχοντες που ενδιαφέρονται μόνο για τις κάμερες. Έχει ανάγκη από εργατικότητα, διαφάνεια, διεκδικητικότητα.

Η σιωπή δεν είναι ουδετερότητα. Είναι συνενοχή.